Pochodzenie rasy nie jest dokładnie znane, najbardziej prawdopodobną wydaje się hipoteza, iż Rzymianie przyprowadzili ze sobą w Alpy molosy, które w odmiennych warunkach klimatycznych i na skutek krzyżowania z rodzimymi rasami wytworzyły dwa typy psów: lżejszy, od którego pochodzą wszystkie szwajcarskie psy pasterskie, i cięższy, od którego wywodzi się m.in. bernardyn.
Rasa ta swoją nazwę wzięła od klasztoru kanoników regularnych na Wielkiej Przełęczy św. Bernarda. Został on założony około 1050 r. przez św. Bernarda z Menthon. Dawne kroniki zaginęły lecz wiadomo, że mnisi wyhodowali w XVIII w. bernardyny na przewodników, aby odnajdywały i ratowały ludzi w górach. Pierwotnie bernardyn miał krótką sierść, jednak dzięki krzyżówce z nowofundlandem powstała odmiana szorstkowłosa.Są to psy bardzo wysokie, szerokie, o potężnym kośćcu i dużej masie. Pierwotne psy były nieco mniejsze gdyż dochodziły do wagi 50 kg. Zdarzają się przypadki bernardynów o masie nawet 100 - 130 kilogramów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz